Από την ποιητική συλλογή "Η Ελλάδα ζει" του Γιώργου Χ
"Ο γεωπόνος της ΕΟΚΑ"
Ο Κυριάκος Μάτσης, ο ήρωας της ΕΟΚΑ,
Πολέμησε γενναία, ένας αετός στον αγώνα,
Με το όπλο στο χέρι, τη ψυχή του φωτεινή,
Για την πατρίδα μια τρέλα, μια θυσία με τιμή.
Άσσος στο σημάδι,
πρώτος στα εκρηκτικά.
αλύγιστος στις ανακρίσεις,
ξεκλείδωνε της φυλακής τη κλειδαριά.
Και οι σκληροί ανακριτές, φώναξαν με οργή,
απηύδησαν με του γεωπόνου την αντοχή,
σαν δέντρο δυνατό που αντέχει σε καταιγίδα δυνατή,
όλα τελείωσαν του έλεγαν, "μην έχεις εμμονή".
Τίποτα δεν τελείωσε,
Τίποτα και ποτέ,
πάρε τα χρήματα σου,
βγες έξω λόρδε Βρετανέ.
Χωρίς φόβο, χωρίς δισταγμό,
Με καρδιά γεμάτη πάθος για ιερό σκοπό,
έδωσε τα πάντα, χωρίς λυγμό,
Για την Κύπρο, για το νησί, με βήμα πάντα γοργό.
Στους αγρούς του νησιού, στη γη του αγαπημένη,
Περίμενε τη στιγμή που θα δει τη γη να ανθίζει ξανά, αναστημένη.
Αγωνιζόταν για τη λευτεριά, με την πατρίδα στην καρδιά,
Που θα του χάριζε καρπούς, ειρήνη και ελπίδα.
Με τη γνώση του γεωπόνου, θεμέλιο της πατρίδας,
Προσπαθούσε να θρέψει τη γη, να την κάνει πάλι καρπερή και ελπιδοφόρα.
Μα και στους αγώνες της ΕΟΚΑ, πάντα μπροστά,
Ρήτορας στις ομιλίες, με το βλέμμα του να πετάει φωτιά.
Η θυσία του ποτέ δεν θα σβήσει, θα μείνει ζωντανή,
Η θύμησή του θα 'ναι πάντα αληθινή
Το αίμα του που χύθηκε για την ελευθερία,
Στον αέρα της Κύπρου, στους νέους, ψιθυρίζει την αθανασία.
Η μορφή του, ψηλά, στον ουρανό μας να κοιτά,
Συμβολίζει τη δύναμη που ποτέ δεν πεθαίνει, θα ζει, παντοτινά.
Κάθε γωνιά της Κύπρου, κάθε βράχος και χώμα,
Φέρει τη μνήμη του, κι ας περνάνε τα χρόνια.
Με τα μάτια του να κοιτάζουν τη θάλασσα της ελευθερίας,
Με τις πράξεις του να σβήνουν τις Εθνοκτόνες μορφές δειλίας,
Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ, σαν επίλεκτο τάγμα στην γραμμή,
Κι ο Μάτσης πάντα πρώτος, σημαιοφόρος, με τη γνωστή του φωνή.
Η θυσία του ποτέ δεν θα σβήσει,
Σαν ήλιος που ανατέλλει την αυγή.
Σαν χελιδόνι για μια νέα εποχή,
Με μια Κύπρο Ελεύθερη, μια Ελλάδα ισχυρή.
Για την Κύπρο, τον Ελληνισμό,
για το μεγάλο του όνειρο, τον αγώνα του τον αληθινό,
Κυριάκο Μάτση, λουλούδια στην ψυχή σου,
στρατιωτικά Εν Τούτω Νίκα σε χαιρετώ.