Ο Αεροπόρος (ποίημα)

Από την ποιητική συλλογή " Η Ελλάδα ζει", του Γιώργου Χ.

"Ο Αεροπόρος"

Στον ουρανό, ψηλά, ο Ιωάννης Χαλκιάς πετά,

Για την Ελλάδα, για την Λευτεριά,

1917, ο πόλεμος τον καλεί,

Με την Πατρίδα στο νου, το θάρρος του δεν υποχωρεί.

Αριστούχος στη Γαλλία,

Στην Ελλάδα γυρνάς,

χωρίς στρατιωτική ακαδημία,

ως  αξιωματικός πετάς.

Επιδρομέας των Δαρδανελίων και των Ισλαμικών οχυρών,

Τρόμος των Τούρκων και των Γερμανών,

Χαλκιάς αεροπόρος,  πρώτος πάντα εθελοντής, 

Πρώτος στις αερομαχίες, δεινός βομβαρδιστής.

Ανθυποσμηναγός - Σημαιοφόρος,

ήρεμος και γλυκός, 

σε ηλικία  ο  μικρότερος και πιο ορμητικός, 

ιπτάμενος άσσος και τρομερός.

Γεράκι του πολέμου, φτερούγιζε ψηλά,

Μα δεν ήξερε πως η μοίρα θα τον κυνηγούσε κοντά,

Η Τουρκία, άγρια, με βία και φρικτή οργή,

Τον πήρε αιχμάλωτο, για να τον βασανίσει εκεί.

Μάτωσε η καρδιά του, αλλά δεν λύγισε η ψυχή,

Στη σκλαβιά, η Ανδρεία ήταν εκεί,

Με τα χτυπήματα και τα μαρτύρια, τον έθαψαν στον πόνο,

Μα ο ήρωας Ιωάννης  ζει για πάντα στον πόθο.

Η θυσία του φωτίζει, σαν αστέρι στον ουρανό,

Το αίμα του χύθηκε για το φως  του Χριστού το αληθινό,

Ιωάννη, με τα φτερά και την ψυχή δυνατή,

Θα ζεις αιώνια, με ιστορία, λαμπρή, φωτεινή.

Αεροπόρε λεβέντη,

 με γαλανόλευκο σταυρό στα φτερά σου πετάς,

Στο πιλοτήριο πάντα τρέχοντας ορμούσες,

φωνάζοντας, Ζήτω η Ελλάς!