Πώς η NSA Παρακολουθεί τον Κόσμο: Τεχνολογίες και Μέθοδοι

 

Γράφει ο Γιώργος Χ

Η Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας (National Security Agency - NSA) των Ηνωμένων Πολιτειών αποτελεί μία από τις πιο γνωστές και αμφιλεγόμενες υπηρεσίες πληροφοριών παγκοσμίως. 

Με κύριο ρόλο τη συλλογή και ανάλυση πληροφοριών για την εθνική ασφάλεια, η NSA έχει εξελιχθεί σε έναν τεχνολογικό γίγαντα, ικανό να παρακολουθεί επικοινωνίες σε παγκόσμια κλίμακα. 

Στο παρόν άρθρο του ιστολογίου μας θα εξετάσουμε  την ιστορία της NSA, τις βασικές της λειτουργίες και τους τρόπους με τους οποίους διεξάγει παρακολουθήσεις.

Η NSA ιδρύθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1952, με προεδρικό διάταγμα του Αμερικανού προέδρου Χάρι Τρούμαν.

Αν και οι ρίζες της εντοπίζονται νωρίτερα, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι ΗΠΑ ανέπτυξαν κρυπτογραφικές μονάδες για την αποκωδικοποίηση εχθρικών μηνυμάτων. 

Η υπηρεσία δημιουργήθηκε με σκοπό την ενοποίηση των προσπαθειών κρυπτογράφησης και παρακολούθησης επικοινωνιών, γνωστή αρχικά ως Armed Forces Security Agency (AFSA), πριν μετονομαστεί σε NSA.

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η NSA επικεντρώθηκε στην παρακολούθηση των επικοινωνιών της Σοβιετικής Ένωσης και των συμμάχων της. 

Με την έλευση της ψηφιακής εποχής, η υπηρεσία επεκτάθηκε σε νέα πεδία, όπως η παρακολούθηση τηλεφωνικών κλήσεων, emails και διαδικτυακής δραστηριότητας. 

Το 2013, οι αποκαλύψεις του Έντουαρντ Σνόουντεν, πρώην συνεργάτη της NSA, έφεραν στο φως την τεράστια έκταση των προγραμμάτων παρακολούθησης, προκαλώντας παγκόσμια κατακραυγή και συζητήσεις για την ιδιωτικότητα.

Η NSA λειτουργεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ και έχει τρεις (3) κύριες αποστολές:

1) SIGINT (Signals Intelligence)

Η συλλογή πληροφοριών μέσω της παρακολούθησης ηλεκτρονικών σημάτων, όπως τηλεφωνικές κλήσεις, μηνύματα και διαδικτυακά δεδομένα.

2) Κρυπτογράφηση και Ασφάλεια Πληροφοριών

Η ανάπτυξη και προστασία κρυπτογραφικών συστημάτων για την ασφάλεια των επικοινωνιών των ΗΠΑ.

3) Ανάλυση Δεδομένων 

Η επεξεργασία τεράστιων όγκων δεδομένων για την ανίχνευση απειλών, όπως τρομοκρατικές δραστηριότητες ή κυβερνοεπιθέσεις.

Η έδρα της NSA βρίσκεται στο Φορτ Μιντ, στο Μέριλαντ, και η υπηρεσία διαθέτει εγκαταστάσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων συνεργασιών με συμμαχικές χώρες μέσω του δικτύου "Five Eyes" (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία).

Τρόποι Παρακολούθησης

Οι μέθοδοι παρακολούθησης της NSA έχουν εξελιχθεί σημαντικά με την πρόοδο της τεχνολογίας. Οι μέθοδοι παρακολούθησης της NSA είναι εξαιρετικά εξελιγμένες και καλύπτουν σχεδόν κάθε πτυχή των σύγχρονων επικοινωνιών. Ενώ η NSA υποστηρίζει ότι αυτές οι πρακτικές είναι απαραίτητες για την εθνική ασφάλεια και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, έχουν προκαλέσει έντονη κριτική για παραβιάσεις της ιδιωτικότητας και κατάχρηση εξουσίας. 

Οι αποκαλύψεις του Σνόουντεν το 2013 έφεραν στο φως την έκταση αυτών των προγραμμάτων, οδηγώντας σε παγκόσμια συζήτηση για την ισορροπία μεταξύ ασφάλειας και προσωπικών ελευθεριών.

Η NSA παρακολουθεί τηλεφωνικές κλήσεις, μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (email), μηνύματα μέσω εφαρμογών (π.χ. WhatsApp, Telegram) και άλλες μορφές ψηφιακής επικοινωνίας.

Αυτή η μέθοδος περιλαμβάνει την υποκλοπή δεδομένων από τηλεπικοινωνιακά δίκτυα και υποδομές διαδικτύου.

Υποκλοπή Επικοινωνιών

Η NSA έχει πρόσβαση σε καλώδια οπτικών ινών, δορυφορικές επικοινωνίες και τηλεφωνικούς παρόχους. 

Χρησιμοποιεί προγράμματα όπως το UPSTREAM, το οποίο συλλέγει δεδομένα απευθείας από υποθαλάσσια καλώδια που μεταφέρουν παγκόσμια διαδικτυακή κίνηση. 

Ξένοι πολίτες, κυβερνητικοί αξιωματούχοι, αλλά και Αμερικανοί πολίτες σε ορισμένες περιπτώσεις, παρά τις νομικές απαγορεύσεις (π.χ. μέσω του προγράμματος Section 702 του FISA).

Χρησιμοποιεί εξελιγμένες τεχνολογίες για την αποκρυπτογράφηση κωδικοποιημένων επικοινωνιών και την αποθήκευση τεράστιων όγκων δεδομένων σε κέντρα δεδομένων, όπως αυτό στη Γιούτα.

 Η πρακτική αυτή έχει προκαλέσει έντονες διαμαρτυρίες για παραβίαση ιδιωτικότητας, καθώς συχνά δεν απαιτείται δικαστικό ένταλμα για ξένους στόχους.

Προγράμματα Μαζικής Συλλογής Δεδομένων

Η NSA συλλέγει μαζικά δεδομένα από μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες και παρόχους διαδικτυακών υπηρεσιών μέσω προγραμμάτων όπως το PRISM.

Αποκαλύφθηκε το 2013 από τον Έντουαρντ Σνόουντεν. Επιτρέπει στην NSA να αποκτά δεδομένα από εταιρείες όπως η Google, Apple, Microsoft, Facebook και Yahoo, συμπεριλαμβανομένων email, συνομιλιών, αρχείων και αναζητήσεων.

Οι εταιρείες είτε παρέχουν δεδομένα κατόπιν αιτήματος είτε η NSA αποκτά πρόσβαση μέσω δικαστικών εντολών του FISA (Foreign Intelligence Surveillance Act). Σε ορισμένες περιπτώσεις, η πρόσβαση γίνεται χωρίς τη γνώση των εταιρειών. Επηρεάζει τόσο ξένους όσο και Αμερικανούς πολίτες, καθώς τα δεδομένα συλλέγονται μαζικά και στη συνέχεια φιλτράρονται για ανάλυση.

Το PRISM έχει κατηγορηθεί για υπερβολική παρακολούθηση και έλλειψη διαφάνειας, καθώς οι πολίτες δεν ενημερώνονται για τη συλλογή των δεδομένων τους.

 Παρακολούθηση Διαδικτύου

Η NSA χρησιμοποιεί εξελιγμένα εργαλεία για την παρακολούθηση της διαδικτυακής δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένων ιστοσελίδων που επισκέπτονται οι χρήστες, αναζητήσεων και κοινωνικών δικτύων.

Ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία της NSA, το XKEYSCORE επιτρέπει την αναζήτηση και ανάλυση δεδομένων σε πραγματικό χρόνο από διαδικτυακές δραστηριότητες. Λειτουργεί σαν μηχανή αναζήτησης για δεδομένα που συλλέγονται από όλο τον κόσμο.

 Μπορεί να παρακολουθεί email, συνομιλίες, ιστορικό περιήγησης, ακόμα και πληκτρολογήσεις σε πραγματικό χρόνο. Χρησιμοποιεί λέξεις-κλειδιά, διευθύνσεις IP και άλλα κριτήρια για τον εντοπισμό στόχων. Χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση ύποπτων για τρομοκρατία, αλλά και για διπλωματική ή οικονομική κατασκοπεία. Το XKEYSCORE έχει επικριθεί για την ικανότητά του να παρακολουθεί σχεδόν οποιονδήποτε χωρίς συγκεκριμένη αιτιολόγηση, παραβιάζοντας το απόρρητο.

Κυβερνοεπιχειρήσεις

Η NSA διεξάγει επιθετικές και αμυντικές κυβερνοεπιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένης της διείσδυσης σε ξένα δίκτυα για συλλογή πληροφοριών ή προετοιμασία κυβερνοεπιθέσεων.

Χρησιμοποιεί κακόβουλο λογισμικό (malware), ιούς και τεχνικές "backdoors" για να αποκτήσει πρόσβαση σε υπολογιστικά συστήματα. Παράδειγμα είναι το πρόγραμμα QUANTUM, το οποίο επιτρέπει την εισαγωγή κακόβουλου κώδικα σε ιστοσελίδες ή δίκτυα. Οι στόχοι είναι Κυβερνήσεις, στρατιωτικά δίκτυα, υποδομές (π.χ. ηλεκτρικά δίκτυα) και ιδιωτικές εταιρείες σε χώρες όπως η Κίνα, το Ιράν ή η Ρωσία. Η NSA φέρεται να συνεργάστηκε με το Ισραήλ για τη δημιουργία του ιού Stuxnet, που κατέστρεψε φυγοκεντρητές στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Οι επιθετικές κυβερνοεπιχειρήσεις εγείρουν ερωτήματα για τη διεθνή νομιμότητα και τις συνέπειες σε περίπτωση ανίχνευσης.

Συνεργασίες με Συμμάχους

Η NSA συνεργάζεται με συμμαχικές χώρες για την ανταλλαγή πληροφοριών και την επέκταση των δυνατοτήτων παρακολούθησης.

Η NSA συνεργάζεται στενά με τις υπηρεσίες πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου (GCHQ), του Καναδά, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Η συμμαχία "Five Eyes" μοιράζεται δεδομένα παρακολούθησης μέσω κοινών προγραμμάτων.

 Η NSA συνεργάζεται με χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, αν και συχνά παρακολουθεί και αυτές τις χώρες (π.χ. αποκαλύφθηκε παρακολούθηση της καγκελαρίου Μέρκελ).
Το ECHELON, ένα παλαιότερο πρόγραμμα, χρησιμοποιείτο για την παρακολούθηση δορυφορικών επικοινωνιών σε συνεργασία με τους συμμάχους.
Η συνεργασία επιτρέπει την πρόσβαση σε δεδομένα που η NSA δεν μπορεί να συλλέξει μόνη της λόγω γεωγραφικών ή νομικών περιορισμών.
 Οι συνεργασίες έχουν προκαλέσει διπλωματικές εντάσεις, καθώς οι σύμμαχοι διαμαρτύρονται όταν αποκαλύπτεται ότι παρακολουθούνται από την NSA.

Οι μέθοδοι παρακολούθησης της NSA έχουν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, καθώς εγείρουν ζητήματα παραβίασης της ιδιωτικότητας και κατάχρησης εξουσίας. Οι αποκαλύψεις του Σνόουντεν αποκάλυψαν ότι η NSA παρακολουθούσε όχι μόνο ύποπτους για τρομοκρατία, αλλά και απλούς πολίτες, ακόμη και ηγέτες συμμαχικών κρατών, όπως η Άνγκελα Μέρκελ. Αυτό οδήγησε σε νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, όπως ο USA Freedom Act του 2015, που περιόρισε τη μαζική συλλογή δεδομένων.

Παρά τις μεταρρυθμίσεις, η NSA συνεχίζει να λειτουργεί σε ένα νομικό και ηθικό γκρίζο πεδίο, με πολλούς να υποστηρίζουν ότι οι δραστηριότητές της παραβιάζουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Από την άλλη πλευρά, η υπηρεσία υποστηρίζει ότι οι παρακολουθήσεις της είναι απαραίτητες για την πρόληψη τρομοκρατικών επιθέσεων και την προστασία της εθνικής ασφάλειας.

Η NSA αποτελεί έναν πυλώνα του συστήματος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, με τεράστιες τεχνολογικές δυνατότητες και παγκόσμια εμβέλεια. Η ιστορία της, από την κρυπτογράφηση του Ψυχρού Πολέμου μέχρι τη μαζική παρακολούθηση της ψηφιακής εποχής, αντικατοπτρίζει την εξέλιξη της τεχνολογίας και των γεωπολιτικών προκλήσεων. Ωστόσο, οι μέθοδοι της εγείρουν κρίσιμα ερωτήματα για την ισορροπία μεταξύ ασφάλειας και ιδιωτικότητας, καθιστώντας την NSA έναν από τους πιο αμφιλεγόμενους οργανισμούς στον κόσμο.

Διαβάστε περισσότερα "Πώς η NSA Παρακολουθεί τον Κόσμο: Τεχνολογίες και Μέθοδοι"

Η πορεία προς τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο

 

Γράφει ο Γιώργος Χ

Οι Ευρωπαίοι βιώνουν μια απότομη αφύπνιση, καθώς το γεωπολιτικό περιβάλλον που τους εξασφάλιζε ασφάλεια και οικονομική ευμάρεια έχει καταρρεύσει. 

Η οικονομική φούσκα των Σημίτη - Σρέντερ - Σιράκ των δεκαετών 1990 - 2000 έχει καταρρεύσει.

Αυτή την κατάρρευση την έχουν χαρακτηρίσει "ενεργειακή κρίση" και "εμπορικό πόλεμο". 

Όμως δεν είναι τίποτα άλλο από την προπολεμική φάση του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. 

Η αμερικανική προστασία, που για δεκαετίες λειτουργούσε ως «ασπίδα», έχει ουσιαστικά αποσυρθεί. Η πρόσβαση σε οικονομικές πηγές ενέργειας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κτλ) από τη Ρωσία έχει χαθεί, ενώ μέσω των δασμών Τράμπ αυξάνονται οι πιέσεις για περιορισμό των σχέσεων με την τεράστια αγορά της Κίνας. 

Παράλληλα, οι ΗΠΑ φαίνεται να προχωρούν σε μονομερείς διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία, όχι μόνο για να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, αλλά και για να διαμορφωθεί μια νέα δομή ασφάλειας στην Ευρώπη, που παραπέμπει σε μια σύγχρονη εκδοχή ιστορικών συμφωνιών.

Αυτή η εξέλιξη δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη. Αντιθέτως γεωστρατηγικά και ιστορικά ήταν πλήρως αναμενόμενη για τους προσεκτικούς παρατηρητές.

Η αμερικανική ηγεσία έχει στρέψει το βλέμμα της στην αντιμετώπιση της ανερχόμενης ισχύος της Κίνας. 

Για πρώτη φορά, οι ΗΠΑ βρίσκονται αντιμέτωπες με έναν αντίπαλο που τις έχει ξεπεράσει σε οικονομική δύναμη, με βάση την αγοραστική ισχύ. Επιπλέον, παρατηρούν ότι το οικονομικό και πληθυσμιακό κέντρο του κόσμου έχει μετακινηθεί στην Ασία, όπου ζει το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού και συγκεντρώνεται το 54% του πλανητικού πλούτου. 

Αντίθετα, η οικονομική επιρροή της Ευρώπης έχει περιοριστεί στο 17%, ενώ η ήπειρος αντιμετωπίζει δημογραφική συρρίκνωση και σημαντική μελλοντική  πληθυσμιακή και πολιτισμική αλλοίωση μέσω ισλαμικών μεταναστευτικών πληθυσμών που δεν ενσωματώνονται. 

Ο πόλεμος στην Ουκρανία ώθησε τη Ρωσία σε στενή συνεργασία με την Κίνα, σχηματίζοντας έναν άξονα που αντιτάσσεται στις ΗΠΑ, βασισμένος στη λογική ότι ο κοινός εχθρός ενώνει αλλά και οι γενικότερες "κοινές ανάγκες".

Η Κίνα μέσω συμφωνιών για αγωγούς κι άλλες συμφωνίες εξασφάλισε πρόσβαση σε φθηνή ενέργεια από τη Ρωσία και σταθεροποίησε τα χερσαία σύνορά της, γεγονός που της επέτρεψε να επικεντρωθεί στη θαλάσσια επέκταση, αμφισβητώντας την κυριαρχία των ΗΠΑ στους ωκεανούς και επιταχύνοντας ακόμα περισσότερο το ναυπηγικό της πρόγραμμα.

Ενώ ο πρώτος Ψυχρός Πόλεμος επικεντρωνόταν στη στεριά, ο σημερινός ανταγωνισμός έχει μετατοπιστεί στη θάλασσα, με περιοχές όπως ο Ινδικός Ωκεανός, η Νότια Σινική Θάλασσα και η Αρκτική να βρίσκονται στο επίκεντρο. 

Αν η Κίνα εδραιώσει την κυριαρχία της στη Νοτιοανατολική Ασία και τις γύρω θαλάσσιες περιοχές, θα αποκτήσει τη βάση για να αμφισβητήσει την παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ.

Για τις ΗΠΑ, η στρατηγική είναι ξεκάθαρη: 

Πρέπει να περιορίσουν την επιρροή της Κίνας και να αποδυναμώσουν τη συνεργασία Πεκίνου - Μόσχας, όπως έκαναν τη δεκαετία του 1970 με Υπουργό Εξωτερικών τον Χένρυ Κίσινγκερ, όταν προσέγγισαν την Κίνα για να απομονώσουν τη Σοβιετική Ένωση. 

Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση Τραμπ επιδιώκει τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία ως προϋπόθεση για να προσεγγίσει τη Ρωσία. Η Δύση δεν διαθέτει πλέον ρεαλιστικό σχέδιο για νίκη σε αυτόν τον πόλεμο. Οι κυρώσεις δεν απέδωσαν, και οι ουκρανικές δυνάμεις, παρά την εκτεταμένη υποστήριξη, δεν μπορούν να υπερνικήσουν τη Ρωσία, ενώ κινδυνεύουν με κατάρρευση.

Η λήξη του πολέμου απαιτεί αποδοχή της de facto πραγματικότητας: 

Η Ουκρανία δεν μπορεί να ανακτήσει τα εδάφη που έχασε ούτε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Αυτή η ρεαλιστική προσέγγιση έχει εξοργίσει τους Ευρωπαίους, οι οποίοι, ωστόσο, δεν προτείνουν εφικτή εναλλακτική. Η παράταση του πολέμου με κίνδυνο διάλυσης της ουκρανικής αντίστασης δεν είναι βιώσιμη επιλογή. Αν οι ΗΠΑ καταφέρουν να διαπραγματευτούν τον τερματισμό του πολέμου—με βάση την τρέχουσα εδαφική κατάσταση, την ουδετερότητα της Ουκρανίας, εγγυήσεις ασφάλειας και την άρση κυρώσεων—θα επιχειρήσουν να προσεγγίσουν τη Ρωσία. 

Αυτός είναι σε γενικές γραμμές ο σχεδιασμός της κυβέρνησης Τράμπ ωστόσο υπάρχουν δύο (2) βασικά εμπόδια):

1) Η αποδοχή των de facto γεγονότων ακόμα και με υποσημείωση ότι δεν γίνονται αποδεκτά de jure, δημιουργεί τετελεσμένο της αλλαγής συνόρων κάτι που η Δύση διαχρονικά υπερασπίζεται.

2) Η Ρωσία θα νιώσει ισχυρή με τις αναθεωρητικές τάσεις της που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τελικά θα γίνουν αποδεκτές με την Ουκρανία να χάνει το 20% των εδαφών της ακόμα κι αν στο χαρτί σημειωθεί ότι de jure δεν πρόκειται ποτέ να γίνει αποδεκτή αυτή η πραγματικότητα. 

3) Η αποκατάσταση των σχέσεων ΗΠΑ - Ρωσίας θα είναι δύσκολη, καθώς η Ρωσία δεν φαίνεται διατεθειμένη να παραμένει για πολύ «υποτελής» της Κίνας αλλά αντιθέτως ενθαρρυμένη από μια τέτοια νικηφόρα εξέλιξη στο Ουκρανικό θα συνεχίσει αναθεωρητικές της τάσεις ενδεχομένων στη Μολδαβία και στις τρείς μικρές χώρες της Βαλτικής δηλαδή Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία. 

Με το παγκόσμιο κέντρο βάρους να έχει μετακινηθεί στην Ασία, είναι φυσικό οι ΗΠΑ να επιθυμούν να μειώσουν τις δεσμεύσεις τους στην Ευρώπη. Αυτό δεν θα έπρεπε να αιφνιδιάζει την Ευρώπη. Η Ρωσία, παρά τις ανησυχίες ορισμένων ανατολικών χωρών, δεν αποτελεί άμεση απειλή. Βρίσκεται σε μακροχρόνια παρακμή, με περιορισμένη οικονομική, δημογραφική και τεχνολογική ισχύ. Από μόνη της δεν μπορεί να απειλήσει με μαζική εισβολή τις Ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟΙ.

Μετά από τρία (3) χρόνια πολέμου, δεν κατάφερε να κυριαρχήσει επί της Ουκρανίας, ενώ η κατάληψη τμήματος του ουκρανικού εδάφους με τεράστιο κόστος δεν αποτελεί επιτυχία. Αντιθέτως, τμήματα(έστω και μικρά) της Ρωσίας τελούν υπό ουκρανική κατοχή.

Η Ευρώπη έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει μόνη της οποιαδήποτε ρωσική απειλή. Ο συνδυασμένος πλούτος της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου είναι δεκαπλάσιος από αυτόν της Ρωσίας, ενώ ο πληθυσμός της υπερτερεί σημαντικά. Επιπλέον, η Γαλλία και η Βρετανία διαθέτουν πυρηνικά όπλα, και η Γερμανία θα μπορούσε να τα αποκτήσει γρήγορα αν χρειαστεί. Με συντονισμένες προσπάθειες, η Ευρώπη μπορεί να ενισχύσει την άμυνά της με δαπάνες της τάξης του 2,5% του ΑΕΠ, αντί για το 5% που απαιτεί ο Τραμπ, καλύπτοντας το κενό από την πιθανή αποχώρηση των ΗΠΑ.

Η απαίτηση του Τραμπ για υπέρογκες αμυντικές δαπάνες δεν σχετίζεται με τη Ρωσία, αλλά με την επιθυμία των ΗΠΑ να εμπλέξουν την Ευρώπη στην αντιμετώπιση της Κίνας στην Ασία—ένα σχέδιο που δεν εξυπηρετεί τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Ωστόσο, οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις προσφέρουν ευκαιρίες. 

Η τυχόν λήξη του πολέμου στην Ουκρανία θα μπορούσε να αποκαταστήσει την πρόσβαση σε προσιτή ρωσική ενέργεια, ενισχύοντας την ευρωπαϊκή οικονομία. Επιπλέον, αν οι ΗΠΑ συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν την Ευρώπη ως υποτελή, επιβάλλοντας δασμούς και αγνοώντας τα συμφέροντά της, οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν να ενισχύσουν τις οικονομικές τους σχέσεις με την Κίνα. Έτσι, αντί να απομονωθεί η Κίνα, οι ΗΠΑ κινδυνεύουν να περιθωριοποιηθούν.

Για να αξιοποιήσει αυτές τις δυνατότητες, η Ευρώπη πρέπει να υπερβεί τα προβλήματα συνεργασίας που την εμποδίζουν. 

Η γραφειοκρατία των Βρυξελλών δεν μπορεί να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας. Οι μεγάλες δυνάμεις (Γαλλία, Γερμανία και Ηνωμένο Βασίλειο) θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλία, εφόσον καταφέρουν να συνεργαστούν. 

Παραδόξως, η πίεση από τις ΗΠΑ ίσως ωθήσει την Ευρώπη να σχηματίσει μια πιο αυτόνομη και ισχυρή συμμαχία, ικανή να διεκδικήσει τη θέση της στη διεθνή σκηνή αυτό όμως φαντάζει και πάλι πολύ εξαιρετικά δύσκολο εκτός πλαισίου ΝΑΤΟ.

Παρά τις ελπίδες των ΗΠΑ για αποδυνάμωση της σχέσης Ρωσίας-Κίνας, η συνεργασία αυτών των 2 χωρών είναι στρατηγικός μονόδρομος και για τις δύο.

Όλες αυτές οι καταστάσεις λοιπόν οδηγούν με μαθηματική βεβαιότητα στον Τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο πριν Ρωσία και Κίνα περιθωριοποιήσουν τις ΗΠΑ. Η Ευρώπη για ακόμα μια φορά στην ιστορία της θα χρειαστεί να επιλέξει και φυσικά θα επιλέξει Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Δεν μπορεί να υπάρξει ΗΠΑ χωρίς Ευρώπη και Ευρώπη χωρίς ΗΠΑ.

Διαβάστε περισσότερα "Η πορεία προς τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο"

Γερμανικό ΒΕΤΟ στην πώληση μαχητικών αεροσκαφών Eurofighter στην Τουρκία.

Γράφει ο Γιώργος Χ

Η υπηρεσιακή κυβέρνηση της Γερμανίας φαίνεται να μπλοκάρει την παράδοση περίπου 30 μαχητικών Eurofighter στην Τουρκία, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Handelsblatt, το οποίο βασίζεται σε πληροφορίες από άτομα που γνωρίζουν τις εσωτερικές συζητήσεις που διεξάγονται στο Βερολίνο.

Ο κύριος λόγος πίσω από την άρνηση έκδοσης άδειας εξαγωγής φέρεται να είναι η υπόθεση σύλληψης του Ekrem Imamoglu, ηγετικής μορφής της τουρκικής αντιπολίτευσης. Αν και οι τουρκικές αρχές αποδίδουν την υπόθεση σε κατηγορίες διαφθοράς, η αντιπολίτευση στη χώρα καταγγέλλει ότι πρόκειται για πολιτική δίωξη.

Στη γερμανική κυβέρνηση επικρατεί έντονος προβληματισμός, με στελέχη να καταδικάζουν τις ενέργειες της τουρκικής ηγεσίας, χαρακτηρίζοντάς τις ως πλήγμα για τη δημοκρατία στην Τουρκία. Μέσα σε αυτό το κλίμα, η απόφαση να «παγώσει» η εξοπλιστική συμφωνία θεωρείται από το Βερολίνο ως απολύτως δικαιολογημένη.

Πηγή:

https://www.handelsblatt.com/politik/deutschland/ruestung-bundesregierung-stoppt-eurofighter-export-an-die-tuerkei/100122181.html

Διαβάστε περισσότερα "Γερμανικό ΒΕΤΟ στην πώληση μαχητικών αεροσκαφών Eurofighter στην Τουρκία."

Leopard 1: Η Αφετηρία της σειράς αρμάτων μάχης Leopard. Ιστορία, τεχνικά χαρακτηριστικά και το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του στον Ελληνικό Στρατό.

Γράφει ο Γιώργος Χ

Το Leopard 1 είναι ένα από τα πιο εμβληματικά άρματα μάχης δεύτερης γενιάς.

Αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά των τεθωρακισμένων δυνάμεων πολλών χωρών του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ενώ στον Ελληνικό Στρατό παραμένει σε υπηρεσία μέχρι σήμερα, παρά την ηλικία του. Με περισσότερα από 500 Leopard 1A5 στην κατοχή του, η Ελλάδα είναι ο μεγαλύτερος χρήστης του τύπου παγκοσμίως. 

Το 2025, το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του Leopard 1 αποτελεί ένα από τα κεντρικά θέματα συζήτησης στον ευρύτερο Ελληνικό αμυντικό χώρο, καθώς ο Ελληνικός Στρατός επιδιώκει να διατηρήσει τη μαχητική του ικανότητα σε ένα σύγχρονο πεδίο μάχης.

Στο παρόν άρθρο του ιστολογίου μας θα ασχοληθούμε με την ιστορία, τεχνικά χαρακτηριστικά και τον εκσυγχρονισμό αυτού του άρματος μάχης.

Το Leopard 1 είναι ένα κύριο άρμα μάχης (Main Battle Tank - MBT) που σηματοδότησε την επιστροφή της Γερμανίας στην παραγωγή τεθωρακισμένων οχημάτων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναπτύχθηκε από την Porsche και την Krauss-Maffei τη δεκαετία του 1960 και τέθηκε σε υπηρεσία το 1965, αποτελώντας το πρώτο βήμα στη δημιουργία της φημισμένης οικογένειας Leopard. Σχεδιασμένο με έμφαση στην ταχύτητα και την κινητικότητα, το Leopard 1 έθεσε τα θεμέλια για την εξέλιξη των σύγχρονων αρμάτων μάχης.

Η ανάπτυξη του Leopard 1 ξεκίνησε το 1956, όταν η Δυτική Γερμανία, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αναζητούσε ένα νέο άρμα για να αντικαταστήσει τα αμερικανικής προέλευσης M47 και M48 Patton που χρησιμοποιούσε ο στρατός της τότε Δυτικής Γερμανίας.

Αρχικά, η Δυτική Γερμανία συνεργάστηκε με τη Γαλλία στο πρόγραμμα "Europanzer", με στόχο τη δημιουργία ενός κοινού άρματος. Ωστόσο, οι διαφορετικές φιλοσοφίες σχεδιασμού (οι Γάλλοι προτιμούσαν ελαφρύτερα άρματα, ενώ οι Γερμανοί ήθελαν μεγαλύτερη ισχύ πυρός) οδήγησαν στη διάλυση της συνεργασίας το 1963.

Η Γερμανία προχώρησε μόνη της, αναθέτοντας στην Porsche την ανάπτυξη του νέου άρματος, με την Krauss-Maffei να αναλαμβάνει την παραγωγή. Δύο ομάδες σχεδιασμού, η Gruppe A (Porsche) και η Gruppe B (Rheinmetall), ανέπτυξαν ανταγωνιστικά πρωτότυπα. Το σχέδιο της Porsche, με κωδικό "Leopard", επιλέχθηκε το 1963 μετά από εκτεταμένες δοκιμές. Η πρώτη παρτίδα παραδόθηκε στον γερμανικό στρατό το Σεπτέμβριο του 1965, με συνολική παραγωγή που ξεπέρασε τις 4.700 μονάδες, συμπεριλαμβανομένων των παραλλαγών.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά

Το Leopard 1 εξοπλίστηκε με το βρετανικό πυροβόλο Royal Ordnance L7A3 των 105 χιλιοστών, το οποίο είχε μήκος κάννης 51 διαμετρημάτων (L/51). Το πυροβόλο μπορούσε να εκτοξεύσει διάφορους τύπους πυρομαχικών, όπως διατρητικά βλήματα (APDS= Armor Piercing Discarding Sabot ) και εκρηκτικά κατά προσωπικού (HESH= High Explosive Squash Head), με μέγιστο βεληνεκές περίπου 3.000 μέτρα.

Το αρχικό σύστημα ελέγχου πυρός περιλάμβανε οπτικό σκοπευτικό και χειροκίνητη σταθεροποίηση, αλλά σε μεταγενέστερες εκδόσεις προστέθηκαν ηλεκτρονικοί σταθεροποιητές και θερμικές κάμερες.

Η θωράκισή του αποτελούνταν από ομοιογενές χαλύβδινο έλασμα (rolled homogeneous armor - RHA), με πάχος που κυμαινόταν από 10 έως 70 χιλιοστά, ανάλογα με τη θέση.

Η σχεδίαση έδινε προτεραιότητα στην ταχύτητα αντί της βαριάς θωράκισης, αντανακλώντας τη γερμανική τακτική του Ψυχρού Πολέμου που βασιζόταν σε γρήγορους ελιγμούς.

Ο κινητήρας MTU MB 838 CaM 500, ένας υδρόψυκτος, 10κύλινδρος ντίζελ, παρείχε 830 ίππους στις 2.200 στροφές ανά λεπτό.

Σε συνδυασμό με το κιβώτιο ταχυτήτων ZF 4HP-250, το Leopard 1 επιτάχυνε από 0 σε 50 χλμ/ώρα σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα, με μέγιστη ταχύτητα 65 χλμ/ώρα σε δρόμο και αυτονομία 600 χιλιομέτρων (450 χλμ. σε ανώμαλο έδαφος).

Βάρος: 42,2 τόνοι (βασική έκδοση)
Μήκος: 9,54 μέτρα (με το πυροβόλο), 7,09 μέτρα (μόνο το σκάφος)
Πλάτος: 3,37 μέτρα
Ύψος: 2,61 μέτρα
Πλήρωμα: 4 (διοικητής, πυροβολητής, γεμιστής, οδηγός)

Εκδόσεις και Αναβαθμίσεις

Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του, το Leopard 1 πέρασε από πολλές αναβαθμίσεις:

Leopard 1A1: Εισήχθη το 1974 με πρόσθετη θωράκιση στον πυργίσκο και σταθεροποιητή πυροβόλου.

Leopard 1A2: Βελτιωμένη θωράκιση και ενισχυμένο σύστημα ψύξης του κινητήρα.

Leopard 1A3: Νέος συγκολλητός πυργίσκος με σύνθετη θωράκιση και καλύτερη προστασία.

Leopard 1A4: Τελευταία έκδοση της αρχικής σειράς, με ψηφιακό σύστημα ελέγχου πυρός.

Leopard 1A5: Εισήχθη το 1985 - 1987, με προηγμένα ηλεκτρονικά, θερμικές κάμερες και δυνατότητα χρήσης νέων πυρομαχικών.

Επιπλέον, το σασί του Leopard 1 χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία παραλλαγών όπως:

Bergepanzer 2: Όχημα ανάκτησης με γερανό και εργαλεία επισκευής.

Gepard: Αντιαεροπορικό σύστημα με δύο πυροβόλα των 35 χιλιοστών.

Pionierpanzer: Όχημα μηχανικού για διάνοιξη πεδίων ναρκών.

Η έκδοση A5, που εισήχθη τη δεκαετία του 1980, περιλάμβανε αναβαθμισμένα σκοπευτικά, θερμικά συστήματα νυχτερινής όρασης και ψηφιακό υπολογιστή βολής, βελτιώνοντας σημαντικά τις επιχειρησιακές του δυνατότητες.

Συνολικά, περισσότερα από 6.000 Leopard 1 κατασκευάστηκαν και εξήχθησαν σε 11 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.

Το Leopard 1 στον Ελληνικό Στρατό

Η Ελλάδα άρχισε να εντάσσει το Leopard 1 στο οπλοστάσιό της το 1981, με την παραγγελία 104 αρμάτων έκδοσης A4 GR. Αυτά τα άρματα βασίζονταν στην έκδοση A3, αλλά διέθεταν το σύστημα ελέγχου πυρός EMES 12A3 και το όργανο νυχτερινής παθητικής σκόπευσης PZB200.

Το 1992, στο πλαίσιο της συνθήκης CFE (Conventional Armed Forces in Europe), η Ελλάδα παρέλαβε 75 μεταχειρισμένα Leopard 1A5 από τα αποθέματα της Bundeswehr, ως αντισταθμιστικά ωφελήματα για την αγορά τεσσάρων φρεγατών MEKO-200HN.

Αργότερα, το 2003, με την προμήθεια 170 Leopard 2HEL, η Γερμανία παραχώρησε δωρεάν επιπλέον 150 Leopard 1A5, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό σε πάνω από 500.

Στον Ελληνικό Στρατό, τα Leopard 1A5 χρησιμοποιούνται κυρίως από μονάδες του Δ’ Σώματος Στρατού, ιδιαίτερα στον Έβρο, όπου αποτελούν σημαντικό τμήμα της αμυντικής γραμμής έναντι της Τουρκίας. Παρά την αξιόπιστη υπηρεσία τους, η ηλικία τους και η εξέλιξη των σύγχρονων απειλών (όπως τα drones και τα αντιαρματικά όπλα υψηλής ακρίβειας) έχουν καταστήσει επιτακτική την ανάγκη εκσυγχρονισμού τους με δεδομένο ότι αποτελούν περίπου το 40% του Ελληνικού στόλου αρμάτων μάχης.

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του Leopard 1A5 σε διαστάσεις δεν διαφέρουν ουσιαστικά από τις προηγούμενες εκδόσεις του παρά μόνο σε σκοπευτικά και ηλεκτρονικά συστήματα.

Βάρος: 42,2 τόνοι
Μήκος: 9,54 μέτρα (με το πυροβόλο)
Πλάτος: 3,37 μέτρα
Ύψος: 2,76 μέτρα
Πυροβόλο: L7A3 105 χιλιοστών
Θωράκιση: Χαλύβδινη, πάχους έως 70 χιλιοστά (περιορισμένη έναντι σύγχρονων όπλων)
Κινητήρας: MTU MB 838 CaM 500, 10κύλινδρος, 830 ίπποι
Ταχύτητα: 65 χλμ/ώρα (σε δρόμο)
Αυτονομία: 600 χιλιόμετρα
Πλήρωμα: 4 (αρχηγός, πυροβολητής, οδηγός, γεμιστής)

Η έκδοση A5 διαθέτει το σύστημα ελέγχου πυρός EMES 18, με αποστασιόμετρο λέιζερ και θερμικό σύστημα νυχτερινής παρατήρησης, που της δίνει τη δυνατότητα να επιχειρεί αποτελεσματικά σε συνθήκες χαμηλής ορατότητας.

Πρόγραμμα Εκσυγχρονισμού 

Το 2025, ο Ελληνικός Στρατός βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή όσον αφορά το μέλλον των Leopard 1A5. 

Με δεδομένη την απόκτηση νεότερων αρμάτων, όπως τα Leopard 2HEL και 2A4, το Γενικό Επιτελείο Στρατού (ΓΕΣ) εξετάζει σοβαρά τον εκσυγχρονισμό των Leopard 1A5, ώστε να παραμείνουν αξιόμαχα για ακόμη 15 - 20  χρόνια. Αρχικά γι κάποια χρόνια στην ηπειρωτική χώρα και με προμήθεια κι άλλων αρμάτων με πυροβόλο των 120mm, τα εκσυγχρονισμένα Leopard 1A5 θα μεταφερθούν τότε στα νησιά.

Το πρόγραμμα αυτό εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο αναβάθμισης του αρματικού δυναμικού, με στόχο την ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας.

Ιστορικό Προτάσεων Εκσυγχρονισμού

Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, υπήρξαν σχέδια για την αναβάθμιση των Leopard 1. 

Το 2001, η Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών πρότεινε τον εκσυγχρονισμό 224 αρμάτων (104 Leopard 1A4 GR και 120 Leopard 1V) στο επίπεδο A5+, με κόστος 213 εκατομμύρια δολάρια. Το σχέδιο περιλάμβανε την εγκατάσταση θερμικών περισκοπίων Ophelios και ανεξάρτητου περισκοπίου για τον αρχηγό πληρώματος, αλλά ακυρώθηκε λόγω της δωρεάν παραχώρησης 150 Leopard 1A5 μαζί με τα Leopard 2HEL.

Σύγχρονες Προτάσεις (2025)

Το 2025, το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού έχει επανέλθει στο προσκήνιο με νέες, φιλόδοξες προτάσεις από ελληνικές και διεθνείς εταιρείες:

EODH: 

Η ελληνική εταιρεία EODH, σε συνεργασία με την KNDS (κατασκευάστρια του Leopard) και τη βελγοϊσπανική DUMA, παρουσίασε το 2024 ένα ολοκληρωμένο πακέτο αναβάθμισης στο επίπεδο "Leopard 1HEL". 

Η πρόταση περιλαμβάνει:

1) Π

ροσθήκη παθητικής θωράκισης και ενεργητικής θωράκισης αντιδράσεως (ERA) χαμηλού βάρους (κάτω από 2 τόνους), αυξάνοντας το συνολικό βάρος στους 46 τόνους.

2) Ενσωμάτωση σύγχρονου συστήματος ελέγχου πυρός και δυνατότητα χρήσης προηγμένων πυρομαχικών διαμετρήματος 105 χιλιοστών.

3) Νέο Συγκρότημα Ισχύος υψηλής απόδοσης ιπποδύναμης 1.000 ίππων που παρέχει υψηλότερη ταχύτητα επί οδών και εκτός δρόμου και εξαιρετικές δυνατότητες διέλευσης εμποδίων. Το υφιστάμενο άλλωστε πλέον δεν υποστηρίζεται από τον κατασκευαστή.

4) Εγκατάσταση συστήματος διαχείρισης πεδίου μάχης (BMS) με τεχνητή νοημοσύνη για ταχύτερη λήψη αποφάσεων. Γενικά μία μετατροπή του άρματος σε μια ψηφιοποιημένη, δικτυοκεντρική πλατφόρμα μάχης.

John Cockerill: 

Η βελγική εταιρεία προτείνει την αντικατάσταση του πύργου με τον Cockerill-3105, που φέρει πυροβόλο 105mm, προσφέροντας βελτιωμένη ακρίβεια και δυνατότητες hunter-killer ενώ ο αυτοματισμός επιτυγχάνει μείωση του πληρώματος από 4 σε 3 άτομα.

ΕΛΒΟ: 

Η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων έχει προτείνει την αναβάθμιση των ηλεκτρονικών συστημάτων, με έμφαση στα σκοπευτικά, καθώς και γενική επισκευή των μηχανολογικών μερών.

Γενικά ασχέτως εταιρείας το κόστος του εκσυγχρονισμού εκτιμάται ότι κυμαίνεται περίπου στα 150 εκατομμύρια ευρώ για τα Leopard 1A5, ανάλογα με το εύρος των αναβαθμίσεων. 

Σε σύγκριση, ο εκσυγχρονισμός των Leopard 2A4 και 2HEL απαιτεί πολύ υψηλότερα κονδύλια (2 - 2,5 δισ. ευρώ), κάτι που καθιστά το πρόγραμμα για τα Leopard 1 πιο εφικτό βραχυπρόθεσμα. 

Το ΓΕΣ στοχεύει να ξεκινήσει η υλοποίηση, με τις πρώτες μονάδες να είναι επιχειρησιακές έως το 2027.

Στρατηγική Σημασία

Ο εκσυγχρονισμός των Leopard 1A5 δεν αποσκοπεί μόνο στη διατήρηση του αρματικού πλεονεκτήματος του Ελληνικού Στρατού, αλλά και στην ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Η συμμετοχή ελληνικών εταιρειών, όπως η EODH και η ΕΛΒΟ, αναμένεται να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και να μειώσει την εξάρτηση από ξένους προμηθευτές.

Το LEO 1HEL σχεδιάστηκε εξ’ αρχής ως μια λύση αναβάθμισης, προσιτού κόστους, η οποία το μετατρέπει σε πολλά χαρακτηριστικά του σε άρμα εφάμιλλο ή και καλύτερο, από άρματα νέας γενιάς τα οποία όμως κοστίζουν πολλαπλάσια. Η χρήση του ιδιαίτερα πετυχημένου πυροβόλου των 105mm (το οποίο με τα νέας γενιάς πυρομαχικά επιτυγχάνει πολύ υψηλές επιδόσεις διάτρησης) καθώς και η αξιοποίηση του πολύ μεγάλου υφισταμένου αποθέματος πυρομαχικών των 105mm, αποτελούν κρίσιμους παράγοντες που κάνουν την αναβάθμιση ιδιαίτερα ελκυστική.

.

 Με τη σωστή υλοποίηση, τα Leopard 1A5 μπορούν να συνεχίσουν να υπηρετούν αποτελεσματικά για άλλα 15 χρόνια, συμπληρώνοντας τα νεότερα Leopard 2 και διασφαλίζοντας την αμυντική θωράκιση της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια.

Διαβάστε περισσότερα "Leopard 1: Η Αφετηρία της σειράς αρμάτων μάχης Leopard. Ιστορία, τεχνικά χαρακτηριστικά και το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του στον Ελληνικό Στρατό."

Πόλεμος Ελλήνων και Τούρκων Χάκερς στο YouTube: Μια Ψηφιακή Σύγκρουση.

Η αντιπαλότητα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν περιορίζεται πλέον στα πεδία της διπλωματίας ή της θάλασσας, αλλά έχει μεταφερθεί και στον ψηφιακό κόσμο. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα αυτής της σύγκρουσης είναι ο "πόλεμος" μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων χάκερς στο YouTube, όπου οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν την πλατφόρμα για να επιτεθούν, να προκαλέσουν και να προωθήσουν τα μηνύματα τους.

Η ψηφιακή αντιπαράθεση Ελλήνων και Τούρκων χάκερς δεν ξεκίνησε στο YouTube, αλλά έχει ρίζες σε παλαιότερες κόντρες στον κυβερνοχώρο.

Από τη δεκαετία του 2000, ομάδες χάκερς και από τις δύο χώρες επιτίθενται σε ιστοσελίδες, κυβερνητικούς στόχους και μέσα ενημέρωσης, συχνά ως αντίδραση σε πολιτικά γεγονότα. Το YouTube, ως παγκόσμια πλατφόρμα με εκατομμύρια χρήστες, έγινε φυσικό πεδίο μάχης,

Μέσα στη δεκαετία του 2000 με τη μεγάλη ανάπτυξη πλέον του ίντερνετ σε Ελλάδα και Τουρκία, η γενιά των τελών 80s και αρχών 90s μεγαλώνει, περνάει στην εφηβεία και στο πανεπιστήμιο, μαθαίνει-εκπαιδεύεται από τους παλιότερους και ο μεγάλος διαδικτυακός πόλεμος αρχίζει πιο σφοδρός από ποτέ.

Πρώτος στόχος των παιδιών των 90s είναι ο ίδιος ο Κεμάλ που ίδρυσε τη σύγχρονη Τουρκία μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

Η Αρχή (2007):

 Ένα βίντεο από Έλληνες, τότε νεαρούς φοιτητές, χάκερς που σατίριζε τον Κεμάλ Ατατούρκ οδήγησε σε μαζικές αναφορές από Τούρκους χρήστες, με αποτέλεσμα την προσωρινή απαγόρευση του YouTube στην Τουρκία. 

Έγινε παγκόσμιο θέμα εκείνο το βίντεο που προκάλεσε μετά από οργισμένη απόφαση Τούρκων πολιτικών εκείνη την απαγόρευση του youtube στην Τουρκία. 

70 εκατομμύρια Τούρκοι αποκλείστηκαν από το youtube. Κάτι σαν τη σφαγή του Δράμαλη στα Δερβενάκια αλλά σε ψηφιακό διαδικτυακό επίπεδο.

 Ήταν η πρώτη φορά που απαγορεύτηκε το youtube στην Τουρκία και το θέμα έφτασε να συζητηθεί μεταξύ Τουρκίας και της Gοοgle!

Οι Τούρκοι χάκερς απάντησαν με επιθέσεις σε ελληνικούς λογαριασμούς και κανάλια, ενώ οι Ελληνικές ομάδες αντεπιτέθηκαν συντονισμένα κι ακόμα πιο ισχυρά με παρόμοιες τακτικές.

Οι χάκερς και από τις δύο πλευρές χρησιμοποιούν ποικίλες μεθόδους για να κυριαρχήσουν στο YouTube:

1) Χακάρισμα Λογαριασμών:

Τούρκοι χάκερς, όπως η ομάδα "Akincilar", έχουν φημιστεί για την κλοπή λογαριασμών Ελλήνων δημιουργών, ανεβάζοντας προπαγανδιστικά βίντεο με τουρκικές σημαίες και μηνύματα όπως "Η θάλασσα είναι δική μας".

Οι Έλληνες χάκερς, συχνά υπό το όνομα "Anonymous Greece", ανταποδίδουν χακάροντας τουρκικά κανάλια, ανεβάζοντας σατιρικά βίντεο ή μηνύματα όπως "Η ιστορία σας διδάσκει".

2) Mass Reporting:

Και οι δύο πλευρές οργανώνουν μαζικές αναφορές (reports) για να κατεβάσουν βίντεο του "αντιπάλου", εκμεταλλευόμενοι τους αλγορίθμους του YouTube.

3) Ψυχολογική Χειραγώγηση:

Δημιουργία βίντεο με προκλητικό περιεχόμενο (π.χ. χιουμοριστικά ή υβριστικά σχόλια για την ιστορία, τον πολιτισμό ή τους ηγέτες της άλλης πλευράς).

4) DDoS Επιθέσεις:

Αν και λιγότερο συχνές στο YouTube, οι χάκερς έχουν στοχεύσει συνδεδεμένες ιστοσελίδες ή servers που υποστηρίζουν τα κανάλια.

Κύρια Γεγονότα

2007 - Η "Υπόθεση Ατατούρκ": 

Η απαγόρευση του YouTube στην Τουρκία έδωσε το έναυσμα για έναν κύκλο εκδίκησης, με Έλληνες και Τούρκους να μάχονται ψηφιακά "Μέχρις Εσχάτων".

2018 - Κλιμάκωση: 

Μετά από επιθέσεις Τούρκων χάκερς σε ελληνικές κυβερνητικές ιστοσελίδες, η Anonymous Greece ανέλαβε δράση, χακάροντας τουρκικά κανάλια στο YouTube και ανεβάζοντας μηνύματα κατά του Ερντογάν.

2020 - Γαλάζια Πατρίδα: 

Η ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο ενέπνευσε νέο κύμα επιθέσεων, με Τούρκους να ανεβάζουν βίντεο για το "Mavi Vatan" και Έλληνες να απαντούν με σατιρικές αναπαραστάσεις.

Επιπτώσεις

Ψυχολογικές: Ο πόλεμος αυτός ενισχύει τα στερεότυπα και την εχθρότητα, ιδιαίτερα στους νεότερους χρήστες, που βλέπουν τα βίντεο ως "απόδειξη" της υπεροχής της πλευράς τους.

Πλατφόρμα: Το YouTube έχει δυσκολία να διαχειριστεί τη σύγκρουση, καθώς οι αναφορές και οι παραβιάσεις όρων είναι συχνά αμφίδρομες και δύσκολο να κριθούν αντικειμενικά.

Πολιτικές: Η ψηφιακή αυτή κόντρα αντικατοπτρίζει τις ευρύτερες γεωπολιτικές εντάσεις, όπως η διαμάχη για την ΑΟΖ, και δίνει στους χάκερς έναν τρόπο να "πολεμήσουν" χωρίς φυσική βία.

Διαβάστε περισσότερα "Πόλεμος Ελλήνων και Τούρκων Χάκερς στο YouTube: Μια Ψηφιακή Σύγκρουση. "

Σχολιάζοντας την εσωτερική μας πολιτική κατάσταση με δυο τραγούδια...

Γράφει ο Γιώργος Χ

Τραγούδι 1:

 Τίτλος: Φύγανε δυο...

Είμαστε δυο, είμαστε δυο,

η ώρα σήμανε ωχ ωχ

κλείσε το φως, ήρθε ο Στεφανός

αύριο θα φύγουνε ξανά

έμπα μπροστά, έμπα μπροστά

κι οι άλλοι πίσω ακολουθούν

μετά σιωπή και δήλωση

το ίδιο τροπάρι το γνωστό

φεύγουνε δυο, φεύγουνε τρεις,

φεύγουνε χίλιοι δεκατρείς

Τρέχεις εσύ, τρέχω εγώ,

μα ποιος θα τρέχει πιο πολύ

θα ‘ρθει καιρός να μας το πει.

Φύγανε δυο, φύγανε τρείς

Φύγανε χίλιοι δεκατρείς

Καβάλα πάμε προεκλογικό

με τον καιρό με την βροχή

ζητάνε και το δαγκωτό

τίποτα αυτούς δεν τους πτοεί.

φεύγουνε δυο, φεύγουνε τρεις,

φεύγουνε χίλιοι δεκατρείς

Τρέχεις εσύ, τρέχω εγώ,

μα ποιος θα τρέχει πιο πολύ

θα ‘ρθει καιρός να μας το πει.

Ο μαχητής, ο εμπρηστής

Φύγανε δυο φύγανε τρεις

Φύγανε χίλιοι δεκατρείς

Τραγούδι 2

Τίτλος: "Μύρισε Γκόρτσο και πυρσό".

"Εθνάρχη" από τον τάφο έβγα και δες

θ’αναστηθούν οι λαμογιές

για το κόμμα και το ποσοστό

αν χρειαστεί και αλλαγή στον εκλογικό

εμείς δεν θέλουμε Πασόκο ή αριστερό

για το κόμμα και το ποσοστό

αν χρειαστεί και Κωστή (Χατζηδάκη) αρχηγό

εμείς θέλουμε Μητσοτακικό.

Μύρισε Γκόρτσο και πυρσό

λάμπει η αυξησούλα με πορτοσάλτε παπαγάλο φοβερό

της λαμογιάς μας εμείς συνεχιστές

θέλουμε αυτοδυναμία σε εκλογέεες.

Από το μνήμα έβγα, Κρητικέ

ξύπνα γουρλή μας φοβερέ

δες τη γαλάζια τη γενιά

που’γινε τρένα και φωτιά

με woke, υπεκφυγές και λαμογιά

δες τη γαλάζια τη γενιά

που’γινε τρένα και φωτιά

με τσόγλανο εκ Σερρών κι έργα φοβερά

κόντρα στο λαϊκισμό και τη μιζέρια αριστερά

Μύρισε Γκόρτσο και πυρσό

λάμπει η αυξησούλα με πορτοσάλτε παπαγάλο φοβερό

της λαμογιάς μας εμείς συνεχιστές

θέλουμε αυτοδυναμία σε εκλογέεες.

Διαβάστε περισσότερα "Σχολιάζοντας την εσωτερική μας πολιτική κατάσταση με δυο τραγούδια..."

Το Επεκτατικό Σχέδιο του Μεγάλου Τουράν και της Mavi Vatan: Μια Συγκριτική Ανάλυση των Τουρκικών Φιλοδοξιών με τον Ζωτικό Χώρο (Lebensraum) του Αδόλφου Χίτλερ.

Γράφει ο Γιώργος Χ

Η Τουρκία υπό την ηγεσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει αναπτύξει δύο φιλόδοξα και αλληλένδετα γεωπολιτικά οράματα:

1) Το σχέδιο του Μεγάλου Τουράν.

2) Το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας ("Mavi Vatan").

Αυτά τα δύο ιδεολογήματα, αν και διαφέρουν ως προς το πεδίο εφαρμογής τους (χερσαίο και θαλάσσιο αντίστοιχα), συνδέονται από έναν κοινό στόχο: την ενίσχυση της τουρκικής επιρροής και την επαναφορά της Τουρκίας ως περιφερειακής υπερδύναμης, με ιστορικές αναφορές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τον τουρκικό εθνικισμό.

Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε τη φύση, τους στόχους και τις επιπτώσεις αυτών των σχεδίων, καθώς και τη σύνδεσή τους με τη σύγχρονη τουρκική εξωτερική πολιτική. Επίσης θα συγκρίνουμε τα τουρκικά σχέδια με το Ναζιστικό σχέδιο του "Ζωτικού χώρου".

Το Όραμα του Μεγάλου Τουράν

Το Μεγάλο Τουράν είναι μια ιδεολογία που προέρχεται από τον παντουρκισμό, ένα κίνημα που ξεκίνησε τον 19ο αιώνα και επιδιώκει την ένωση όλων των τουρκικών λαών υπό μία πολιτική οντότητα.

Το όνομα "Τουράν" αναφέρεται σε μια μυθική πατρίδα των τουρκικών φυλών στην Κεντρική Ασία, που εκτείνεται από την Ανατολική Τουρκία μέχρι τη Δυτική Κίνα, συμπεριλαμβανομένων περιοχών όπως το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν και οι τουρκόφωνες περιοχές της Ρωσίας (π.χ. Ταταρστάν).

Ο παντουρκισμός ενισχύθηκε μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ως αντίδραση στην απώλεια εδαφών και την ανάγκη για εθνική ταυτότητα. Στη σύγχρονη εποχή, ο Ερντογάν και οι

εθνικιστές σύμμαχοί του το αναβίωσαν ως εργαλείο για την επέκταση της επιρροής της Τουρκίας στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο.

Οι στόχοι είναι η ε

νίσχυση των δεσμών με τουρκόφωνα κράτη μέσω διπλωματίας, στρατιωτικής συνεργασίας και οικονομικών επενδύσεων καθώς και η Υπονόμευση της ρωσικής και κινεζικής επιρροής στην περιοχή.

ΔΗΛΑΔΗ: Η Δημιουργία ενός "τουρκικού κόσμου" με την Τουρκία ως ηγετική δύναμη.

Η στρατιωτική υποστήριξη της Τουρκίας στο Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ (2020) και η ίδρυση του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών (2021) δείχνουν την επίμονη προσπάθεια της Τουρκίας για πρακτική εφαρμογή του Μεγάλου Τουράν.

Το Δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας

Η Γαλάζια Πατρίδα (Mavi Vatan) είναι ένα θαλάσσιο γεωπολιτικό δόγμα που εισήγαγε ο Τούρκος ναύαρχος Τζεμ Γκιουρντενίζ το 2006 και υιοθετήθηκε επίσημα από την κυβέρνηση Ερντογάν.

                                         Τζεμ Γκιουρντενίζ

Εστιάζει στον έλεγχο των θαλασσίων ζωνών γύρω από την Τουρκία, αμφισβητώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου.

Το δόγμα εμφανίστηκε ως αντίδραση στην ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και την επέκταση της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ. 

Ενισχύθηκε το 2019 με τον χάρτη της Γαλάζιας Πατρίδας, που παρουσίασε ο Ερντογάν, διεκδικώντας το μισό Αιγαίο, περιοχές νότια της Κρήτης και την κυπριακή ΑΟΖ.

Έχουν ως στόχο την Εξασφάλιση θαλάσσιων πόρων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε νησιά του Αιγαίου και την αμφισβήτηση της κυπριακής ΑΟΖ ενώ ονειρεύονται την τελική εδραίωση της Τουρκίας ως ναυτικής δύναμης στη Μεσόγειο, τον Εύξεινο Πόντο και το Αιγαίο. 

ΔΗΛΑΔΗ: Μια νεκρανάσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας διότι έχουν στόχο με αμφισβήτηση της Ελληνικής κυριαρχίας αρχικά στην Δυτική Θράκη, την τελική χερσαία επέκταση τους μέχρι Μακεδονία...στη Θεσσαλονίκη. Ανατροπή των αποτελεσμάτων του Α' Βαλκανικού πολέμου (1912).

Όπως έχει δηλώσει γνωστός Έλληνας απόστρατος στρατηγός: 

"Το θέμα είναι και ψυχιατρικό πλέον. Οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα, απωθημένα" (!!!)

Η υπογραφή του παράνομου τουρκο-λιβυκού μνημονίου (2019) και οι γεωτρήσεις του "Πορθητή" στην κυπριακή ΑΟΖ είναι ενέργειες που υπηρετούν τη Γαλάζια Πατρίδα.

Η Σύνδεση Μεταξύ των Δύο Σχεδίων

Παρά τις διαφορές τους (χερσαία vs θαλάσσια εστίαση), το Μεγάλο Τουράν και η Γαλάζια Πατρίδα συνδέονται ιδεολογικά και στρατηγικά και στην ουσία είναι ένα ενιαίο σχέδιο "νεκρανάστασης" των Οθωμανών.

1) Νεο-Οθωμανισμός και Εθνικισμός: 

Και τα δύο βασίζονται σε μια αναθεωρητική αφήγηση που συνδυάζει την οθωμανική κληρονομιά με τον τουρκικό εθνικισμό. 

Ο Ερντογάν βλέπει την Τουρκία ως διάδοχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με δικαίωμα να επεκταθεί σε πρώην εδάφη και θάλασσες.

2) Περιφερειακή Ηγεμονία: 

Το Μεγάλο Τουράν στοχεύει στην Κεντρική Ασία, ενώ η Γαλάζια Πατρίδα στη Μεσόγειο και το Αιγαίο. Μαζί, δημιουργούν έναν "κλοιό" επιρροής από την Ασία στη Δύση.

3) Εκπαίδευση και Προπαγάνδα: 

Από το 2024, η Γαλάζια Πατρίδα διδάσκεται στα τουρκικά σχολεία, ενώ ο παντουρκισμός ενισχύεται μέσω πολιτιστικών και ιστορικών αφηγημάτων, διαμορφώνοντας μια νέα γενιά με επεκτατικές φιλοδοξίες.

Εφαρμογή και Επιπτώσεις

Η Τουρκία επενδύει σε στρατιωτική τεχνολογία (π.χ. drones, φρεγάτες Istanbul-class, υποβρύχια Τype 214AIP) για να υποστηρίξει και τα δύο σχέδια. Η ναυπήγηση πλοίων ενισχύει τη Γαλάζια Πατρίδα, ενώ η πώληση όπλων σε τουρκόφωνα κράτη το Μεγάλο Τουράν.

Η Ελλάδα και η Κύπρος αντιδρούν με στρατιωτική ενίσχυση (π.χ. φρεγάτες Belharra) και συμμαχίες (Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ-Αίγυπτος).
Η Ρωσία παρά τις τωρινές καλές σχέσεις με την Τουρκία βλέπει το Μεγάλο Τουράν ως απειλή για την επιρροή της στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία.
Η Δύση (ΗΠΑ, ΕΕ) παραμένει διχασμένη, με το ΝΑΤΟ να δυσκολεύεται να διαχειριστεί την τουρκική "ανεξαρτησία" ωστόσο οι βλέψεις της Τουρκίας εις βάρος της Ρωσίας στον Δυτικό σχεδιασμό την κρίσιμη ώρα μπορούν να φανούν χρήσιμες με την Τουρκία σε ρόλο "πιόνι μιας χρήσης" παρά τη σημαντική της θέση στον χάρτη.

Τα σχέδια αυτά ενισχύουν τη δημοτικότητα του Ερντογάν, ειδικά μετά τις εκλογές του 2023, καθώς τροφοδοτούν τον εθνικισμό και αποσπούν την προσοχή από οικονομικά προβλήματα (πληθωρισμός, υποτίμηση Τουρκικής λίρας).

Η Γαλάζια Πατρίδα παραβιάζει το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), ενώ το Μεγάλο Τουράν αγνοεί τα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών. Η υλοποίηση απαιτεί τεράστιες επενδύσεις, που η τουρκική οικονομία δυσκολεύεται να στηρίξει. Μια σειρά χωρών είναι πιθανό να αντιδράσουν στρατιωτικά ή διπλωματικά, ενώ οι τουρκόφωνοι λαοί δεν είναι απαραίτητα πρόθυμοι να "υποταχθούν" στην Άγκυρα.

Το επεκτατικό σχέδιο του Μεγάλου Τουράν και της Γαλάζιας Πατρίδας αποτελεί μια φιλόδοξη προσπάθεια της Τουρκίας να ανακτήσει τη χαμένη της αίγλη και να επιβληθεί ως περιφερειακή υπερδύναμη. Ωστόσο, η επιτυχία του εξαρτάται από την ικανότητα της Άγκυρας να ξεπεράσει εσωτερικές αδυναμίες και εξωτερικές αντιδράσεις. Για την Ελλάδα, που βρίσκεται στο επίκεντρο της Γαλάζιας Πατρίδας, η απάντηση απαιτεί στρατηγική ψυχραιμία, στρατιωτική ετοιμότητα και διεθνείς συμμαχίες. Σε έναν κόσμο που αλλάζει, η Τουρκία δοκιμάζει τα όρια της, αλλά η ιστορία δείχνει ότι η υπερβολική φιλοδοξία συχνά οδηγεί σε απρόβλεπτες συνέπειες.

Μια Συγκριτική Ανάλυση των Τουρκικών Φιλοδοξιών με τον Ζωτικό Χώρο (Lebensraum) του Αδόλφου Χίτλερ.

Τα γεωπολιτικά οράματα του Μεγάλου Τουράν και της Γαλάζιας Πατρίδας της σύγχρονης Τουρκίας παρουσιάζουν ενδιαφέρουσες ομοιότητες και διαφορές με την έννοια του Ζωτικού Χώρου (Lebensraum) που προώθησε ο Αδόλφος Χίτλερ στη ναζιστική Γερμανία. Και τα δύο σχέδια αντικατοπτρίζουν επεκτατικές φιλοδοξίες, βασισμένες σε εθνικιστικές ιδεολογίες και ιστορικές αφηγήσεις, αλλά φαινομενικά διαφέρουν ως προς το πλαίσιο, τη μεθοδολογία και τις συνθήκες εφαρμογής τους. 

Ο Ζωτικός Χώρος του Χίτλερ

 Ο Lebensraum ήταν η ναζιστική θεωρία που υποστήριζε ότι η Γερμανία χρειαζόταν περισσότερο "ζωτικό χώρο" για να εξασφαλίσει την επιβίωση και την ευημερία του "άρειου" λαού. 

Εστιάστηκε κυρίως στην Ανατολική Ευρώπη (Πολωνία, Ουκρανία, Ρωσία), με σκοπό την αποίκιση και τον εκτοπισμό των "κατώτερων" σλαβικών πληθυσμών.

Βασίστηκε στον ρατσισμό, τον εθνικοσοσιαλισμό και την ιδέα της γερμανικής ανωτερότητας.

Οι στόχοι του Ναζιστικού Γερμανικού σχεδίου ήταν η απόκτηση γης για γεωργία και πόρους, η εξάλειψη ή υποδούλωση μη γερμανικών πληθυσμών και η επέκταση της Γερμανίας ως παγκόσμιας υπερδύναμης.

Εφαρμόστηκε μέσω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (1939-1945) με εισβολές, γενοκτονίες (Ολοκαύτωμα) και μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών.

Ομοιότητες

Και τα δύο σχέδια επιδιώκουν την επέκταση πέρα από τα υπάρχοντα σύνορα, θεωρώντας την ως "δικαίωμα" με βάση ιστορικές ή εθνικές αφηγήσεις. Ο Lebensraum βασίστηκε στην "ανωτερότητα" του γερμανικού έθνους, ενώ το  Μεγάλο Τουράν και η Γαλάζια Πατρίδα στην τουρκική ταυτότητα και την οθωμανική κληρονομιά

Και τα δύο αμφισβητούν το status quo: ο Χίτλερ τις συνθήκες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (Βερσαλλίες), η Τουρκία τις συνθήκες της Λωζάνης (1923) και το Δίκαιο της Θάλασσας. Η υλοποίηση και των δύο βασίζεται στη στρατιωτική ισχύ, με τον Χίτλερ να εισβάλλει ανοιχτά και την Τουρκία να χρησιμοποιεί υβριδικές τακτικές (π.χ. στρατιωτική παρουσία στη Μεσόγειο) τεστάροντας στρατιωτική ικανότητα και θέληση των αντιπάλων της..

Τέσσερις (4) φαινομενικές αλλά όχι ουσιαστικές διαφορές των Ναζιστών και των Νεοθωμανών:

1) Ιδεολογικός Σκοπός:

Ο Lebensraum είχε ρατσιστικό και αποικιοκρατικό χαρακτήρα, με στόχο την εξόντωση ή υποδούλωση άλλων λαών. Το Μεγάλο Τουράν και η Γαλάζια Πατρίδα εστιάζουν στην επιρροή και τον έλεγχο, χωρίς φαινομενικά φυλετική διάσταση. Η Τουρκία υποτίθεται σύμφωνα με κάποιους ότι δεν επιδιώκει γενοκτονία άμεσα, αλλά ηγεμονία σε πρώτη φάση. Μετά όμως οι Τούρκοι με βάση το ιστορικό τους αρχίζουν πάντα τις γενοκτονίες.

2) Γεωγραφική Εστίαση:

Ο Ζωτικός Χώρος επικεντρωνόταν στη χερσαία Ανατολική Ευρώπη, ενώ η Τουρκία συνδυάζει χερσαία (Τουράν) και θαλάσσια (Γαλάζια Πατρίδα) επέκταση, καλύπτοντας ευρύτερο πεδίο.

3) Μέθοδοι:

Ο Χίτλερ χρησιμοποίησε ολοκληρωτικό πόλεμο και μαζική βία. Η Τουρκία προτιμά έναν συνδυασμό διπλωματίας, οικονομικής πίεσης και περιορισμένων στρατιωτικών επεμβάσεων, αποφεύγοντας (προς το παρόν) γενικευμένη σύγκρουση.

4) Ιστορικό Πλαίσιο:

Ο Lebensraum εφαρμόστηκε σε μια εποχή παγκόσμιου πολέμου (1930s-1940s), ενώ τα τουρκικά σχέδια εξελίσσονται σε ένα πολυπολικό κόσμο (2020s), με πιο σύνθετες διεθνείς ισορροπίες.

Ο Lebensraum οδήγησε σε παγκόσμιο πόλεμο και την ήττα της Γερμανίας. Η Τουρκία αντιμετωπίζει αντίσταση από Ελλάδα, Κύπρο, Ρωσία (εκεί που διαφωνούν παρά τις καλές τους σχέσεις) και ΕΕ, αλλά αποφεύγει (μέχρι τώρα) ανοιχτή σύγκρουση, χάρη στη θέση της στο ΝΑΤΟ και τη στρατηγική της ισορροπία.

Ωστόσο και η στάση της Τουρκίας σαν ένας "Mr Bean" με τουρμπάνι συνδυαστικά με άλλες καταστάσεις και συμφέροντα μπορεί στο τέλος να προκαλέσει έναν παγκόσμιο πόλεμο μέσα στο γεωπολιτικό πλαίσιο που ζούμε αυτή την περίοδο και παίζοντας μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη.

Η Γερμανία υπερεκτεινόταν οικονομικά για τον Lebensraum, οδηγώντας σε κατάρρευση. Η Τουρκία αντιμετωπίζει οικονομική κρίση (πληθωρισμός 70%+ το 2024), που περιορίζει προσωρινά τις φιλοδοξίες της μέχρι να επανέλθει χειρότερη.

Φαινομενικά για τους περισσότερους αναλυτές η Τουρκία ΔΕΝ μπορεί να θεωρηθεί πραγματικά σημαντική ή μεγάλη στρατιωτική απειλή σε παγκόσμιο επίπεδο παρά την αίσθηση που έχει η ίδια για τον εαυτό της και τον λεκτικό "τσαμπουκά" που "πουλάει" στη γειτονιά της απέναντι στην Ελλάδα και το Ισραήλ. Αυτό την καθιστά πιο επικίνδυνη από την Ναζιστική Γερμανία του 1939. Μπορεί η ίδια να μην είναι παγκόσμια απειλή(όχι πριν καταφέρει όσα ονειρεύεται και πριν αποκτήσει πυρηνικά όπλα) αλλά μπορεί να πυροδοτήσει παγκόσμιο χάος με τις ανεύθυνες ενέργειες της την κρίσιμη στιγμή.

Ο Ζωτικός Χώρος απέτυχε λόγω υπερβολικής φιλοδοξίας και διεθνούς απομόνωσης. Η Γερμανία ηττήθηκε το 1945, χάνοντας εδάφη αντί να κερδίσει. Το Μεγάλο Τουράν και η Γαλάζια Πατρίδα παραμένουν ενεργά, με φαινομενική μερική επιτυχία (π.χ. Καραμπάχ, Λιβύη), αλλά κινδυνεύουν από υπερβολική έκθεση (overstretch) και αντίσταση γειτόνων. Στη Λιβύη το αποτέλεσμα είναι αμφίσημο, το τουρκολυβικό μνημόνιο είναι κενό περιεχομένου και δεν αναγνωρίζεται από κανένα τρίτο κράτος ενώ στο Καραμπάχ τα εδάφη έτσι κι αλλιώς ήταν αναγνωρισμένα επισήμως (ΟΗΕ) ως εδάφη του Αζερμπαϊτζάν παρά το ιστορικό δίκαιο των Αρμενίων για την περιοχή.

Ο Ζωτικός Χώρος του Χίτλερ και τα σχέδια του Μεγάλου Τουράν/Γαλάζιας Πατρίδας μοιράζονται την επεκτατική λογική και τον εθνικιστικό πυρήνα, αλλά διαφέρουν στον τρόπο εφαρμογής.

Η Τουρκία δεν τολμά απευθείας στρατιωτική σύγκρουση με οργανωμένο κράτος παρά μόνο εκμεταλλεύεται εσωτερική διάλυση των κρατών για να προωθήσει θρασύδειλα το σχέδιο της.

Ο Χίτλερ επεδίωξε την απόλυτη κυριαρχία μέσω βίας, ενώ η Τουρκία χρησιμοποιεί πιο "υβριδικές" μεθόδους, προσαρμοσμένες στον 21ο αιώνα αλλά και επειδή δεν έχει την απαιτούμενη ένοπλη ισχύ έναντι άλλων αντίπαλων δυνάμεων.

Ωστόσο, και τα δύο δείχνουν ότι ιστορικά η υπερβολική φιλοδοξία μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία αν δεν συνοδεύεται από βιώσιμη στρατηγική και διεθνή αποδοχή.

Για την Ελλάδα, πολιτική ηγεσία και λαό. η κατανόηση αυτών των ομοιοτήτων της Τουρκίας με την Χιτλερική Γερμανία είναι κρίσιμη για την αντιμετώπιση της τουρκικής πρόκλησης.

Η Τουρκική απειλή είναι υπαρκτή, μεθοδική και θρασύδειλη.

Διαβάστε περισσότερα "Το Επεκτατικό Σχέδιο του Μεγάλου Τουράν και της Mavi Vatan: Μια Συγκριτική Ανάλυση των Τουρκικών Φιλοδοξιών με τον Ζωτικό Χώρο (Lebensraum) του Αδόλφου Χίτλερ."