Γράφει ο Γιώργος Χ
Η Κίνα έχει εδαφικές διαφορές τόσο με την Ινδία, όσο και ένα περίπλοκο ιστορικό με τη Ρωσία, αν και σήμερα η σχέση με τη Ρωσία είναι «στρατηγική», οι γεωπολιτικές φιλοδοξίες του Πεκίνου δεν έχουν ξεχαστεί.
Απλά με βάση την γνωστή Αγγλοσαξονική πολιτική πρέπει να έρθει η κατάλληλη στιγμή στο πεδίο και μετά και σε επίπεδο διπλωματίας, για να εφαρμοστεί το "Διαίρει και Βασίλευε".
Ας τα πάρουμε με τη σειρά λοιπόν.
1) Κίνα - Ινδία:
Οι διαφορές ξεκινούν από την εποχή της αποικιοκρατίας, όταν η Βρετανία χάραξε σύνορα μεταξύ της Ινδίας και του Θιβέτ (π.χ. γραμμή ΜακΜάχον, 1914).
Η Κίνα ποτέ δεν αναγνώρισε αυτή τη γραμμή, θεωρώντας την αυθαίρετη.
Το 1962 έχουμε τον Κινεζο-Ινδικό Πόλεμο στον οποίο η Κίνα νίκησε και κατέλαβε το Ακσαΐ Τσίν (Aksai Chin), το οποίο διεκδικεί ακόμα η Ινδία.
Από το 2020 μέχρι 2023 πάλι νέα σύγκρουση στο Ladakh (παράδειγμα: σύγκρουση στο Galwan Valley με 20 νεκρούς Ινδούς στρατιώτες).
Από τότε έχουμε ενίσχυση στρατιωτικής παρουσίας και από τις δύο πλευρές και τα σύνορα εκεί δεν είναι χαραγμένα οριστικά...ονομάζονται “Line of Actual Control (LAC)”.
2) Κίνα - Ρωσία:
Η Κίνα έχασε μεγάλες εκτάσεις εδαφών στη Σιβηρία και ρωσική Άπω Ανατολή τον 19ο αιώνα με τις Συνθήκες του Αιώνα της Ταπείνωσης:
Συνθήκη του Αϊγκούν (1858)
Συνθήκη του Πεκίνου (1860)
Οι Κινέζοι εθνικιστές και ιστορικοί θεωρούν τις περιοχές αυτές παρανόμως καταληφθείσες από την Τσαρική Ρωσία.
Οι περιοχές αυτές, οι περιοχές «ενδιαφέροντος» περιλαμβάνουν το γνωστό...Βλαδιβοστόκ (Vladivostok) που λίγοι (εκτός από ιστορικούς και πολιτικούς επιστήμονες) στον περισσότερο κόσμο γνωρίζουν ότι παλαιότερα ανήκε στην Κίνα και λεγόταν "Haishenwai".
Το 2020, Κινέζοι χρήστες στα social media αντέδρασαν έντονα όταν η Ρωσία γιόρτασε τα 160 χρόνια του Vladivostok, λέγοντας:
"Μας ανήκε και θα το ξαναπάρουμε".
Τυπικά, οι εδαφικές διαφορές έχουν επιλυθεί με συνθήκες τη δεκαετία 1990–2000.
Όμως, πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι η Κίνα εποφθαλμιά τμήματα της ρωσικής Άπω Ανατολής λόγω:
1) Δημογραφικής υπεροχής (πολλοί Κινέζοι εργάτες, λίγοι Ρώσοι κάτοικοι).
2) Πλούτου σε φυσικούς πόρους.
3) Γεωστρατηγικής θέσης στον Ειρηνικό.
Η Κίνα μην έχει κανείς αμφιβολία ότι θα πουλήσει τη Ρωσία μετά από ήττα τους στο πεδίο εναντίον της Δύσης με συμβατικές δυνάμεις (Μέτωπα Σκανδιναβίας, Βαλτικής, Ανατολικής Ευρώπης, Μέση Ανατολή. Κεντρική Ασία, Ειρηνικός Ωκεανός.
Το Βλαδιβοστόκ/ Haishenwaiθα περιλαμβάνεται στις περιοχές που θα πάρει η Κίνα είτε άμεσα με άμεση ενσωμάτωση ξανά στη χώρα, είτε ως τμήμα νέου κράτους (εκ των νέων 8 - 10 της πρώην ενιαίας Ρωσικής Ομοσπονδίας) που όμως θα κυριαρχείται από Κινεζικό πληθυσμό.
Η Κίνα μπορεί να πολεμήσει δίπλα στη Ρωσία αρχικά, αλλά αν τα πράγματα στραβώσουν και διαλυθεί ο συσχετισμός ισχύος, θα την εγκαταλείψει ή ακόμα και θα την εκμεταλλευτεί.
Δεν θα διστάσει να:
1) Διαπραγματευτεί με τη Δύση.
2) Αποκτήσει εδάφη όπως το Βλαδιβοστόκ ή επιρροή στη Σιβηρία.
3) Παίξει ρόλο "μεσολαβητή ειρήνης" ενώ καρπώνεται οφέλη.
Πιο πιθανό και τα τρία (3).
Κλασική κινέζικη στρατηγική:
"Άσε τον τίγρη να παλέψει με το λιοντάρι. Μετά πάρε το δάσος."
Αν η Ρωσία διασπαστεί τότε η διάσπασή της ΔΕΝ θα είναι απλή υπόθεση.
Είναι κάτι που πολλοί αναλυτές και "απλός" κόσμος θεωρούν απίθανο αλλά όχι αδιανόητο υπό ορισμένες ακραίες πολιτικές ή στρατιωτικές συνθήκες να συμβεί.
Το ίδιο "απίθανο" θεωρούσαν το 1983 (μόλις 6 χρόνια πριν την πτώση του τείχους Βερολίνου το 1989) την κατάρρευση και διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης.
Το πιθανότερο είναι να σπάσει σε αρκετά νέα κράτη βασισμένα σε εθνοτικά, γεωγραφικά και οικονομικά κριτήρια.
Η Ρωσική Ομοσπονδία ως κράτος αποτελείται σήμερα από 89 ομοσπονδιακά υποκείμενα (περιφέρειες, δημοκρατίες, αυτόνομες περιοχές, κ.λπ.) Απ' αυτά, 22 είναι "Δημοκρατίες" με εθνοτική ταυτότητα και σχετική αυτονομία.
Μια βασική εκτίμηση βασισμένη σε εθνοτικά και γεωστρατηγικά δεδομένα περιλαμβάνει τουλάχιστον 7 νέα κράτη σε περίπτωση κατάρρευσης και διάσπασης της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ε΄πιτε όλα μαζί, είτε το πιθανότερο σταδιακά σε βάθος 10 - 15 ετών μετά από πόλεμο με τη Δύση που η Ρωσία θα έχει ηττηθεί "στα σημεία" από τη Δύση χωρίς φυσικά είσοδο Δυτικών στρατευμάτων στα ρωσικά ή κινεζικά εδάφη.
Τα τουλάχιστον 7 νέα κράτη λοιπόν από μια μελλοντική "Γιουγκοσλαβοποίηση" της Ρωσικής ομοσπονδίας":
1) "Ρωσία της Μόσχας"/Κεντρική Ρωσία/ Ρωσία(σκέτο):
Ο "πυρήνας" του ρωσικού έθνους. Περιλαμβάνει πςεριοχές όμως η Μόσχα, Αγία Πετρούπολη και τον ρωσικό Βορρά.
2) "Σιβηρική Δημοκρατία":
Τεράστια έκταση με πλούσιους φυσικούς πόρους (πετρέλαιο, αέριο, μέταλλα). Εθνολογικά είναι ρωσόφωνη, αλλά μακριά από το κέντρο εξουσίας
Ίσως χωριστεί σε 2 κράτη τύπου Δυτική Σιβηρία και Ανατολική Σιβηρία. Αν γίνει αυτό τότε αντί για 7 τα νέα κράτη θα είναι 8.
3) Άπω Ανατολή
Περιλαμβάνει το Βλαδιβοστόκ, τη Χαμπάροφσκ και τα νησιά στον Ειρηνικό. Το πως ακριβώς θα ονομαστεί αυτό το κράτος δεν μπορεί να προβλέψει κανείς αλλά μπορεί να έχει και Κινέζικο όνομα. Είναι πιθανή η "στροφή" του προς Κίνα και Ιαπωνία λόγω γεωγραφίας και οικονομίας.
4) Δημοκρατία του Ταταρστάν.
Πρωτεύουσα το Καζάν.
Μουσουλμανική Δημοκρατία με ισχυρή τοπική ταυτότητα.
Ήταν από τα πρώτα που ζήτησαν ανεξαρτησία το 1990.
Είδαν όμως τι πάθανε οι άλλοι στην Τσετσενία και σταμάτησαν πριν το πάνε σε ένοπλο αγώνα.
Αυτή τη φορά όμως η Ρωσία θα είναι και στρατιωτικά εξαντλημένη. Η κατάρρευση της δεν θα είναι μόνο κυρίως οικονομική όπως της Σοβιετικής Ένωσης.
Αποθέματα αντοχής συμβατικών στρατιωτικών δυνάμεων δεν θα υπάρχουν και οι μηχανισμοί ασφαλείας δεν θα λειτουργούν αποτελεσματικά.
5) Δημοκρατία του Μπασκορτοστάν.
Παρόμοιο προφίλ με το Τατάρσταν, τουρκογενής μουσουλμανικός πληθυσμός.
6) Καυκάσιος Χώρος
Εδώ τα πράγματα είναι περίπλοκα (διότι εμπλέκεται ο χαρακτήρας αυτής της περιοχής σε συνδυασμό με "βαρύ" Ισλάμ):
α) Τσετσενία που έχει ήδη ιστορικό.
β) Ινγκουσετία, Νταγκεστάν, Καρατσάι-Τσερκεσία, Καμπαρντίνο-Μπαλκάρια, όλα αυτά είναι πολύ πιθανές αποσχίσεις.
Πιθανό όλοι αυτοί τα "ιαλαμικά αδέλφια" να κάνουν ομοσπονδιακό καυκάσιο κράτος ή αν δεν τα βρουν (το πιθανότερο) στο τέλος τότε πολλαπλές μικρές κρατικές οντότητες τύπου κρατιδίων που θα έχουν πολέμους μεταξύ τους για να "ανακυκλώνονται" σταδιακά και τα μεταχειρισμένα οπλικά συστήματα (από πιστολάκι μέχρι τανκ) β', γ' ,δ' κατηγορίας που κυκλοφορούν στο λαθρεμπόριο για καμιά 20ετία μετά από κάθε μεγάλο (παγκόσμιο ή σχεδόν παγκόσμιο) πόλεμο.
Τέτοιες πολεμικές συγκρούσεις λοιπόν (σε έναν κόσμο που κατά τα άλλα στο 90-95% θα έχει ειρήνη και αναπτυξιακή μεταπολεμική φάση) είναι ιδανικές για την "ανακύκλωση".
Έχει ξανασυμβεί άλλες δυο φορές αυτό και την τελευταία φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο όλοι οι τοπικοί πόλεμοι των 50s - 60s (και μέχρι 1975) σε Αφρική και Μέση Ανατολή χρησίμευσαν για την τελική "ανακύκλωση" ότι όπλων είχαν μείνει από Ναζιστική Γερμανία, Φασιστική Ιταλία και τα "πέραν οικονομικής επισκευής" μεταχειρισμένα όπλα (κάθε κατηγορίας) των Συμμάχων.
7) Καλίνινγκραντ, παλαιότερα γνωστό ως Κένιγκσμπεργκ και ανήκε στην Πρωσία. Το 1946 οι Σοβιετικοί το ονομάσανε Καλίνινγκραντ, το εποίκισαν με Ρώσους και διώξανε τους Γερμανούς κατοίκους του.
Σήμερα είναι Ρωσικός θύλακας μεταξύ Λιθουανίας και Πολωνίας. Πιθανή ανεξαρτησία ή ενσωμάτωση σε άλλα κράτη. Το τι ακριβώς θα γίνει...ανεξαρτησία ή διαμελισμός και ενσωμάτωση του σε Πολωνία και Λιθουανία είναι δύσκολο να προβλεφθεί εξαιτίας και στρατηγικής του θέση στην περιοχή.
Οι παράγοντες που θα καθορίσουν το πώς και αν διασπαστεί η Ρωσική ομοσπονδία θα είναι:
1) Στρατιωτική ήττα. Όχι μόνο σε Ουκρανία αλλά στον πόλεμο με τη Δύση που έρχεται.
2) Μεταπολεμική πολιτική κατάρρευση του Κρεμλίνου.
3) Αποδυνάμωση του ομοσπονδιακού μηχανισμού.
4) Ξένη υποκίνηση ή υποστήριξη αποσχιστικών κινημάτων αφού θα έχουν προηγηθεί πρώτα τα άλλα 3 που ανέφερα.
5) Δημογραφική και εθνοτική πίεση.
Η Ρωσική Ομοσπονδία σήμερα ως κράτος αντιμετωπίζει ένα οξύ δημογραφικό πρόβλημα που απειλεί την οικονομία, την κοινωνική σταθερότητα και τη στρατιωτική ισχύ της.
Ο πληθυσμός της Ρωσίας έχει αρχίσει να μειώνεται ξανά ραγδαία από το 2020. Από περίπου 146 εκατομμύρια το 2020 προβλέπεται να πέσει κάτω από 130 εκατομμύρια έως το 2050 (σύμφωνα με τον ΟΗΕ). Μόνο το 2022, η Ρωσία έχασε πάνω από 1 εκατομμύριο άτομα (γεννήσεις + μετανάστευση – θάνατοι).
Ο μέσος όρος ηλικίας αυξάνεται συνεχώς (άνω των 40 ετών ) ενώ η αναλογία συνταξιούχων / εργαζόμενων γίνεται μη βιώσιμη.
Το 2050, πάνω από 1 στους 3 Ρώσους θα είναι άνω των 60 ετών.
Αν γίνει πόλεμος εγκαίρως(πριν το 2030) από τη Δύση τότε αυτή η αναλογία θα χειροτερέψει ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ και θα τινάξει κοινωνικά και εθνοτικά στον "αέρα" τη Ρωσική Ομοσπονδία.
ΔΕΝ θα μπουν δυτικά στρατεύματα στη Μόσχα ή γενικά σε Ρωσικά εδάφη, θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο αυτό. Η χρήση όπλων είναι απλά ένα από τα εργαλεία. Κάθε εργαλείο στην ώρα του και στη δόση ακριβώς που πρέπει.
Ο δείκτης γονιμότητας (πόσα παιδιά ανά γυναίκα) είναι
1,3 – 1,5 (πολύ κάτω από το όριο 2,1 που χρειάζεται για σταθερό πληθυσμό) Η πανδημία, η φτώχεια και ο πόλεμος στην Ουκρανία έχουν χειροτερέψει την κατάσταση.
Αν λοιπόν η Ρωσική ομοσπονδία οδηγηθεί σε πόλεμο με τη Δύση θα είναι το "κύκνειο άσμα" της, το τελευταίο γρύλισμα και μάχη της ως "αρκούδα".
Θα γίνει χαμός με τις συμβατικές δυνάμεις στο τέλος θα κάτσουν στο διπλωματικό τραπέζι όλοι τους, Δυτικοί και Ανατολικοί, αλλά ο βασικός ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ για τη Δύση θα έχει επιτευχθεί εγκαίρως και ΔΕΝ είναι άλλος από το με την εξάντληση που θα προκαλέσει στην "αρκούδα" να επιταχύνει τις μελλοντικές εξελίξεις προς την κατεύθυνση που πρέπει για να ΔΙΑΤΗΡΗΘΕΙ Η ΔΥΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ απέναντι στον συνασπισμό των Ανατολικών χερσαίων δυνάμεων.
In hoc signo vinces, Roma victor.
Εν κατακλείδι, η Ρωσική Ομοσπονδία έχει μπει σε έναν ιστορικό δρόμο που μαθηματικώς την οδηγεί στο διαμελισμό.
Όσο κι αν αυτό φαίνεται "τρελό" ή απίστευτο σε κάποιους.
Τα ίδια πίστευαν αρχές δεκαετίας 80 και για τη Σοβιετική Ένωση.
Τα πυρηνικά "έσωσαν" την Σοβιετική Ένωση από τον διαμελισμό της? Όχι φυσικά.
Ας το φανταστούν λοιπόν ως χειρότερη επανάληψη στη Ρωσική Ομοσπονδία μετά από έναν συμβατικό (κυρίως) πόλεμο που θα την έχει εξαντλήσει ακόμα κι αν ηττημένη "στα σημεία" από τη Δύση, αποχωρήσει με "αξιοπρεπή" συμφωνία ειρήνης στην οποία θα έχει "λόγο" στους όρους της ως Ρωσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου